خوش عطرترین و بودارترین برنج ایرانی شمال کدام است؟
کدام برنج ایرانی شمال ، خوش عطرتر و خوش بوتر است ؟ یا یک جور دیگر بگوییم: خوش عطرترین و بودارترین برنج های ایرانی شمال که دارای قوی ترین عطر است و بیشترین و بهترین و قوی ترین مقدار بو را دارند کدام ها هستند؟ هاشمی است یا دم سیاه صدری گیلان یا طارم های محلی مازندران یا علی کاظمی و یا برنج های دیگر؟
یک کمی اگر دوام بیاورید، همه را برایتان توضیح می دهیم.
نبودن یکا و واحد برای سنجش عطر
اول آن که عطر و بو ، یک واحد ، معیار یا یکای استاندارد کمی ندارد که بر اساس آن بتوان مشخص کرد که عطر چه محصول غذایی ای بیشتر و عطر و بوی چه خوراکی دیگری کمتر است.
عطر برنج ، ویژگی ای است که نمی توان برای آن معیار و واحدی پیدا کرد و داشت. مثلا می توانیم بگوییم که توان یک جاروبرقی ، ۲۰۰۰ وات است یا بگوییم که طول این اتاق، ۴ متر است، اما چگونه می توانیم بگوییم که عطر برنج، چند واحد است؟ یا عطر این برنج ، ۵ واحد از عطر آن برنج بیشتر است. می بینید که نمی شود.
دلیل اصلی هم آن است که عطر و بو، یک کیفیت حسی است تا یک کمیت قابل اندازه گیری؛ یعنی هر کسی ، با توجه به شامه و قدرت بویایی خویش، عطرهای محیطی و جانبی زندگی را متفاوت از دیگری متوجه می شود.
بنابراین ما در این باره ، اطلاعات مان در ابتدا بر آزمایش های پخت ای که خودمان انجام داده ایم بنا شده است و هم چنین از نظرات مشتریان و مصرف کنندگان مان نیز استفاده کرده ایم.
برنج طارم محلی محمودآباد- مازندران
نوع برنج ها
برنج هایی که ما تقسیم بندی مان را بر اساس آنها انجام داده ایم، از برترین و بالاترین برنج های ایرانی مشتری پسند در بازار شمال ایران هستند که عبارتند از طارم محلی ، هاشمی ، علی کاظمی ، شیرودی ، دمسیاه صدری و فجر.
قوی ترین ، بیشترین و قدرتمندترین عطر و بوی برنج های شمال
به نظر می رسد که قوی ترین عطر برنج ها، مربوط به برنج های طارم محلی و علی کاظمی می باشد و این دو برنج، خوش بوترین و خوش عطرترین برنج ، به انتخاب ما و مشتریان مان می باشند. البته امتیازهای برنج های دم سیاه صدری و هاشمی نیز به گروه برنج های اول نزدیک بوده است و این برنج ها نیز توانسته اند که در آزمایش سنجش عطر و بو از سوی ما و مشتریان مان، نمره قابل قبولی را به دست آورند و نزدیک به همان گروه اصلی قرار بگیرند. به گونه ای که اگر نمره برنج طارم و علی کاظمی را ۱۰۰ در نظر بیگیرید، نمره برنج هاشمی و دم سیاه صدری را می توان ۹۰ دانست؛ البته در نظر هم داشته باشید که طعم و مزه برنج هاشمی و دم سیاه بالاتر از آن برنج هاست و همین هم سبب شده که برنج هاشمی ، بیشترین سطح کاشت برنج ها را در شمال ایران داشته باشد. ( حدود ۶۰ درصد زمین های کشاورزی گیلان)
کمترین و ضعیف ترین عطر و بوی برنج
اما در پایین ترین رتبه عطر و بو ، برنج های شیرودی و فجر قرار دارند که کمترین میزان عطر قابل قبول را دارا می باشند. در این گروه، برنج فجر ، عطر و بوی کمتری نسبت به برنج شیرودی دارد و ضعیف ترین مقدار عطر و بوی برنج را دارا می باشد. البته از آنجایی که این دو برنج، جزو برنج های پرمحصول قلم داد می شوند، مشخص است که توان رقابتی از نظر عطر و بو نسبت به برنج های بومی شمال ( که در رتبه های بالاتر قرار دارند ) را ندارند.
نکته های دیگر
البته یک سری نکته های دیگر نیز هست که باید به آنها توجه کرد: از جمله این که هر چه قدر شلتوک برنج ها در کارخانه ، کمتر تراش بخورند و لایه های پوستی آنها، بیشتر باقی بماند، عطر و بوی بهتری خواهند داشت و یا آن که خاک های گوناگون ، می توانند که بر کیفیت برنج ها، تاثیرات متفاوتی بگذارند. یک خاک می تواند یک برنج را به عرش برساند و خاک دیگر، همان برنج را به زمین بزند بخواباند.
هم چنین برداشت دستی و برداشت با کمباین ، کندوج ها ، شیوه پخت برنج و نکات دیگر نیز بر کیفیت برنج تاثیر گذار می باشند؛ از جمله این که برنج تازه و برنج کهنه نیز از نظر عطر و بو متفاوت هستند. هم چنین گفته می شود برنج کشت دوم ، عطر و بوی بهتری نسبت به برنج کشت دوم دارد که در مورد این موضوع، باید تامل بیشتری کرد!
