مجسمه های غول پیکر، به خودی خود جذاب است و نگاه ها را به خود می کشاند.
حال این مجسمه ها، اگر با مواد موجود در هر منطقه ساخته بشود، جذابیت بیشتری را نصیب گردش گری آن منطقه خواهد نمود.
کشاورزی برنج شمال ایران، سرشار از کاه و کلوش است ؛ یعنی پسماندهای کشاورزی برنج. کشاورزان یا آنها را می سوزانند و یا آن که می فروشند؛ اما اولین کسی که از این کاه های برنج، استفاده هنری نمود، بهرام ابراهیم پور است ؛ هنرمند اهل سیاهکل در استان گیلان.
خالق و آفریننده این مجسمه های جذاب می پندارد که می توان حتی گنجینه های باستانی و فرهنگی ایرانی را در قالب این مجسمه های کاهی برنجی به نمایش گذاشت تا گردش گران، از غنای فرهنگ و تاریخ ایران، بیشتر لذت ببرند ؛ همان طور که این اتفاق، در جشنواره ملی برنج شکرانه ایران روی داد و اتفاق افتاد.